Iedereen die een beetje opgelet heeft sinds 2017, wist het eigenlijk al wel. De Chinese overheid houdt de Oeigoerse en andere Turkse minderheden in Xinjiang in een ijzeren wurggreep. Ze doen dat door een combinatie van opsluiting, surveillance en onderdrukking van identiteit en religie.
Toch zijn de recente onthullingen in de zogeheten Xinjiang Police Files weer ontluisterend.
Niet drinken, je baard laten groeien, niet roken, het bestuderen van islamitische teksten: allemaal zaken die door de Chinese overheid worden gebruikt als criteria om te bepalen of er sprake is van ‘religieus extremisme’.
Om dat te kunnen bepalen worden Oeigoerse burgers voortdurend onderworpen aan surveillance, ondervraging en detentie. Zelfs kinderen kunnen daarmee te maken krijgen, zo blijkt. Zo worden vrijwel alle expressies van Oeigoerse culturele en religieuze identiteiten gemarkeerd als verdacht met als doel het ‘tegengaan van gewelddadig extremisme, radicalisering en separatisme’.
Uiteindelijk komt dit beleid neer op etnische zuivering dan wel genocide. Zo bezien bevatten die Xinjiang Police Files ook weer niet heel veel nieuws. Ze vormen wel een belangrijke bevestiging van eerdere vermoedens van massale opsluiting en onderdrukking. Het wordt ook heel duidelijk dat dit beleid is vanuit de hoogste regionen van de Chinese overheid.
Wat ook belangrijk is bij deze bestanden, en wat ondergesneeuwd is in de media aandacht hierover, is de betekenis van de foto’s voor de Oeigoerse Europeanen.
Zo trof mij een serie tweets van Ahmedjan Kasim. Daarin vertelt hij dat hij en velen met hem direct op zoek gingen in de foto’s of ze bekenden aantroffen. Dat was voor hem niet het geval, maar wel mensen die zijn tante, nichtje, of oom hadden kunnen zijn.
In het geval van Abdulrahman Hasan was het nog confronterender. Hij ontdekte tussen al die foto’s de foto van zijn vrouw Tunsagul Nurmemet: “Ik kon mijn ogen niet geloven […] Ik dacht dat ze dood was. Aan de ene kant was ik blij dat Tunsagul in ieder geval in 2018 nog in leven was. Aan de andere kant werd ik overvallen door een diep verdriet omdat ik weet dat ze in een concentratiekamp zit waar mensen worden gemarteld.”
Confronterende beelden die ons erop attent maken dat dit mensen van vlees en bloed zijn en dat er iets moet gebeuren. De situatie van de Oeigoeren is de laatste jaren steeds verder verslechterd en er is meer internationale druk nodig van staten, EU en de VN. Ahmedjan wijst ook op de surveillance en intimidatie van Oeigoerse Nederlanders vanuit China; iets dat we ook al enkele jaren weten maar waar amper serieuze aandacht voor is.
Het stoort me nog steeds dat deze kwestie nooit is opgenomen in de Parlementaire Onderzoekscommissie Ongewenste Beïnvloeding.
Het is een belangrijk pleidooi van Ahmedjan. Hij wijst niet alleen op het falen van de internationale gemeenschap, maar ook op het belang van het versterken van de stem van de Oeigoerse gemeenschappen zelf. Actie en solidariteit zijn nodig, en snel.
De meningen geuit in de columns behoren toe aan de individuele auteurs en vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs de standpunten van IslamOmroep.
Lees ook deze columns van dr. Martijn de Koning
Het is kerst. Schiet op moskeeën
Wanneer je met de auto van Sarajevo naar Srebrenica rijdt, zie je pas laat het Srebrenica Memorial bij Potočari.
Nee, natuurlijk had Baudet geen gelijk
Tweede Kamerlid Thierry Baudet waarschuwde ons onlangs voor uitsluiting van ongevaccineerden.
Hoofddoek als symbool van vrijheid?
Iets negatiefs zeggen over islam is een bekende strategie om een boek te kunnen verkopen.
Ingewikkeld
De toeslagenaffaire en de afhandeling? Ingewikkeld! AZC’s langer open houden want het aantal asielzoekers stijgt? Nee, zoiets is volgens het COA “juridisch ingewikkeld” Stikstofproblematiek? De minister zegt daarover: “Het punt waarmee we te maken hebben is dat het hier gaat over iets wat echt ingewikkeld is.