Dát is rust, zegt Allah

Stress, oververmoeidheid en burn-out. Het is allang geen taboe meer, maar de dagelijkse realiteit voor een steeds groter wordende groep. Desondanks klinkt de kreet (met name richting de vrouwen) om meer en meer te werken luider. Parttime werken lijkt iets te worden waarvoor je je zou moeten schamen. Het is de economie die tot god is verheven en waarvoor de offers gebracht worden. Hoe meer offers, des te groter de beloning in de vorm van promoties en bonussen. Bij offers mag je denken aan het uitstellen (of liever wegschrappen) van het moederschap, het uitbesteden van je kinderen aan vreemden, je ouders wegstoppen in tehuizen, je partner enkel tegenkomen als het bedtijd is, lopend eten en rennend drinken en al je sociale contacten secundair prioriteren. De opsomming is zeker niet uitputtend.

Overvolle agenda’s die allemaal één gedeelde noemer hebben: werk. Eenieder die de startkwalificatie hiervoor behaald heeft, in de vorm van een bul of een diploma, eren wij op het altaar van social media. De geweldige ‘ik’ heeft het helemaal ‘zelf’ gedaan, the sky is the limit. Noem het een virtuele barmitswa. De volwassenwording in de ogen van de economie-god, die je nu werkplichtig verklaart om hem te dienen. Fulltime natuurlijk, want deze god wil jou volledig en deelt je met niemand. Zelfs niet met je bloedeigen kinderen en ouders. Tegenover deze dienstbaarheid stelt hij euro’s beschikbaar. Hij gebiedt: “Jouw leven voor het geld.” Geld is hier synoniem voor succes.

Deze religie, die van de economie-god, heeft priesters die zijn evangelie prediken. Om je te overtuigen en elk schuldgevoel dat je bekruipt zodra je je kind afgeeft aan die vreemde – en je moederschap afstaat – te sussen. “Jij bent zo succesvol, o zo onafhankelijk.” Een evangelie dat al vanaf het prille begin wordt onderwezen, gestampt en gedrild: je werkt, daarom besta je. Om te kunnen voldoen aan je bestaansrecht zul je moeten afstuderen. Dan ben je waardig om mee te doen. Niet aan het leven, want over het leven leer je niets. Maar aan de economie. Dan heb je de god tevredengesteld.

Terugkomend op de beginzin: stress, oververmoeidheid en burn-out. Ziekteverschijnselen die het evangelie van de economie-god onbenoemd laat. Of beter gezegd: beschouwt als je eigen schuld. Je kunt deze zaken namelijk niet effectief voorkomen als we de religie van de economie-god niet afzweren en onze leefstijl veranderen richting de Ware God. Ons doel herdefiniëren en momenten inlassen om te reflecteren. En opnieuw te leren om ons vergeten orgaan, het hart, te voelen. Daar waar het geloof huisvest. Dit hart komt niet tot rust in het dienen van de economie-god, maar in het herinneren en gedenken van de Ware God. De Schepper door wie en voor wie jij bestaat! Het is Hij die verklaarde:

ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ ٱللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ ٱللَّهِ تَطْمَئِنُّ ٱلْقُلُوبُ

“Degenen die geloven en wier harten rust vinden in het gedenken van Allah. Weet, door het gedenken van Allah komen de harten tot rust.” (Surah ar-Ra’d 13:28)

Met dit betoog beoog ik eigenlijk slechts te zeggen: kun je in je agenda wat ruimte inlassen voor je hart? Dát is rust, zegt Allah. Het medicijn voor stress, oververmoeidheid en burn-out, nietwaar? Het zal je goed doen.